AĞZIMIN TADININ KAÇTIĞI AN; 04.17

 

Orda öğrendim kalem tutmayı, okumayı yazmayı, coğrafyanın güzelliğini de ayağımın altıdaki katmanları da. Alışkanlıklarımıza, kavgalarımıza, aşklarımıza tanıklık, fotoğraflarımıza arşivlik etti. Başarılı olmamıza gülümsedi, bilmeyişimize üzüldü. Ağırlığı herkesin saygısından kaynaklıydı. Uzaklara taşınsak ta hep oradaydık. Baba ocağına gelen herkesin önünden geçtiği, selam durduğu, anılarının canlandığı yerdi. Herkesin belleğiydi o. Öyle sınırları belli olan bir bellek değil hani.

 Ara dinlenme sonrası gece sabaha kavuştuğunda bilgeliğine devam edecek, yenilere tanıklık edecekti. 04.17’de anılar başına yıkıldı. Bilgilerin sindiği duvarlar ve tavan yerle yeknesak oldu. 

                                        İznik Köyü İlkokulu anılarıyla yerle bir oldu 

  Daha Nemrut Dağı’ndan güneş doğacaktı aş ve iş için.  Çiyaye Spi rahmet ve bereketiyle girecekti nevruza. Çiyaye Kızıldağe haksızlığa dur diyecekti.

  Kadere gönderme yapmak en kolayı. İçim kan ağlıyor. İsyanım ise sınırsız;  

Çiyaye Spi yerinden gürledi, çatladı,

Çıyaye Kızıldağ’da  gök kızıla boyandı,

Gürlevik suyu tersine döndü,

Nemrut Dağı yerinden fırladı,

Gölbaşı’nın suyu bulandı,

Besni üzümünün şırası kaçtı,

Tava’nın tadı acıya döndü,

Tut koruğunun ekşimsi tadı zehre çaldı,

Keysun çayı dona kaldı,

Anamın otlu aşının dumanı tütmez oldu,

Saat kulesi üzüntüsünden işlemez oldu.

                                     Adıyamanım'ın simgesi saat kulesi 04.17'de durdu
  Benim de ağzımın tadı kaçtı, benzim soldu, yüreğim titredi, haykırmak istedim, boğazım düğümlendi, ellerim tutmaz oldu. Kendime geldiğimde acılarım çığlığa döndü, bağır bağır bağırdım;

Küçük asosyaldir deyip büyüğe davete edenlere,

Kuru betonu medeniyet olarak gösterenlere,

Gelin tüketin diyenlere,

Cebi için cebimizde gözü olanlara,

Kırsal kötü deyip tüketime davetiye çıkaranlara,

Korunaklı yapılara,

Elini kolunu bağlayan muktedirlere,

Süslenmiş sözlere,

Mükerrer vaatlere,

  İsyanım var.

Hâlbuki halimden memnundum, kıl çadıra, taş duvara, kerpice, teneke sobaya. Boyalı yaşamlarınız sizin olsun, tüketin, şişin, korunaklı yapılarınızda oturun, makyajlarınızı maskelerinizi hiç çıkarmayın. Sizin olsun cafcaflı ve yalan dolan yaşamlar, getirisi de götürüsü de, uzaktanı da dijitali de. Ağzımın tadını kaçırdınız.

  Giden canların isimlerini yazmak isterdim gökyüzüne;

 Cebini düşünenlere, koltuk peşinde koşanlara her daim bağırsınlar diye,

 Bir daha olmasın diye,

  Doğa her zaman sizden büyüktür, desinler diye,

 Ağzımızın tadını kaçırmayın, desinler diye…

 

Prof. Dr. Sadık Kartal

Burdur Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi

E- posta; skartal@mehmetakif.edu.tr- iznik.1966@gmail.com

Blog; http://sadikartal.blogspot.com/

Web; https://abs.mehmetakif.edu.tr/skartal/